تمامیت‌خواهی یا توتالیتاریسم (Totalitarianism)

تمامیت‌خواهی یا توتالیتاریسم (به انگلیسی: Totalitarianism) اصطلاحی در علوم سیاسی است که برای توصیف حکومت‌هایی می‌رود که معمولاً شش خصوصیت دارند:یک ایدئولوژی کلی،یک سیستم تک حزبی متعهد به آن ایدئولوژی کلی که معمولاً توسط یک نفر رهبری می‌شود، دارای پلیس مخفی گسترده،انحصار در سلاح‌های مورد استفاده،انحصار وسایل ارتباط جمعی ، انحصار اقتصادی که ممکن است لزوما بطور مستقیم توسط حزب صورت نگیرد.^[۱]

تمامیت‌خواهی یا توتالیتاریسم (به انگلیسی: Totalitarianism) اصطلاحی در علوم سیاسی است که برای توصیف حکومت‌هایی می‌رود که معمولاً شش خصوصیت دارند:یک ایدئولوژی کلی،یک سیستم تک حزبی متعهد به آن ایدئولوژی کلی که معمولاً توسط یک نفر رهبری می‌شود، دارای پلیس مخفی گسترده،انحصار در سلاح‌های مورد استفاده،انحصار وسایل ارتباط جمعی ، انحصار اقتصادی که ممکن است لزوما بطور مستقیم توسط حزب صورت نگیرد.^[۱]

در این‌گونه حکومت‌ها دولت تقریباً بر تمام شئون زندگی عمومی و رفتارهای خصوصی شهروندان نظارت و کنترل دارد.به تعریف سیاست‌دانان برجسته، یک دولت تمامیت‌خواه، می‌کوشد تا همه جمعیت زیر دست خود را برای تحقق بخشیدن به اهداف دولتی بسیج کند و فعالیت‌هایی که همسو با این اهداف نباشند؛ از جمله فعالیت‌هایی مانند تشکیل اتحادیه‌های کارگری، نهادهای مذهبی تأئیدنشده از سوی دولت یا احزاب سیاسی مخالف؛ تحمل نمی‌شوند. تمامیت‌خواهی مفهوم عامی است که مفاهیمی چون نازیسم، فاشیسم، مائوئیسم، لنینیسم را نیز در برمی‌گیرد.افلاطون در جمهوری، حکومت توتالیتر را از بهترین انواع حکومت دانسته‌است.استالین واژه تمامیت‌خواه را برای توصیف حکومتش به کار برد. حکومت استالین در شوروی، حکومت ایران^{[۲][۳][۴][منبع مستقل؟]}، هیتلر در آلمان، پولپوت در کامبوج، موسولینی در ایتالیا از مهم‌ترین حکومت‌های تمامیت‌خواه هستند.

این اصطلاح در علوم سیاسی برای توصیف حکومت‌هایی به کار می‌رود که معمولا شش خصوصیت دارند :

1 - یک ایدئولوژی کلی

2- یک سیستم تک حزبی متعهد به آن ایدئولوژی کلی که معمولا توسط یک نفر رهبری می‌شود،

3- دارای پلیس مخفی گسترده،

4- انحصار در سلاح‌های مورد استفاده،

5- انحصار وسایل ارتباط جمعی ،

6- انحصار اقتصادی که ممکن است لزوما بطور مستقیم توسط حزب صورت نگیرد.

تعریف

نظامی سیاسی که در آن، حکومت تقریباً تمام جنبه‌های زندگی عمومی و خصوصی افراد را کنترل می‌کند. رژیم‌های توتالیتر اغلب خودشان را با حفظ قدرت سیاسی، با استفاده از یک ایدئولوژی فراگیر رسمی و تبلیغات فراوان حکومتی از راه رسانه‌هایی که عمده آن‌ها در انحصار دولت است، برقراری کیش شخصیت (مقدس کردن یک نفر در راس حکومت) محدود کردن و ممانعت از بحث آزاد و نقد حاکمیت ، استفاده از فضای سانسور و استفاده از تاکتیک‌های ایجاد رعب، مستقر می‌کنند.

علایم تشخیص یک حکومت توتالیتر^[۵]

1. . بسته شدن روزنامه‌های منتقد حکومت.
2. . وجود سانسور شدید در تمام ابعاد، از جمله اطلاعات، رسانه‌ها، مطبوعات، کتاب.
3. . زندانی شدن افرادی که از حکومت انتقاد می‌کنند.
4. . پناهندگان سیاسی فراوان در کشورهای دیگر.
5. . اقتصاد دولت مدار.
6. . وجود رهبری مقتدر و اغلب کاریزماتیک در راس حکومت.
7. . شخصیت پرستی (مشرکانه).
8. . وجود ایدئولوژی فراگیر رسمی و حکومتی که همه چیز با آن سنجیده می‌شود.
9. . سرکوب شدن حقوق اقلیت‌های سیاسی، مذهبی، قومی.
10. . قرار داشتن انحصار رسانه‌های فراگیر، از جمله رادیو و تلویزیون، در اختیار دولت.
11. . دولتی بودن تمام نظام‌های ارتباطی، از جمله پست، تلفن، تلگراف و جدیداً اینترنت.
12. . مقدس شماری آرمان‌های رسمی حاکمیت.
13. . برخورد سبعانه و بی‌رحمانه با مخالفان حکومت.
14. . محدود شدن آزادی‌های فردی، به ویژه آزادی بیان.

ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷.

1. ↑ Birnbaum, ‎Pierre. States and collective action: the European experience. Cambridge University Press, 1988, ISBN 9780521325486, ‏129.
2. ↑ دلیل تمامیت خواهی برخی گروههای سیاسی
3. ↑ احمدلو، حقوقدان: مشکل فعلی ما در کشور، تمامیت‌خواهی مدیران است
4. ↑ امام جمعه اهل‌سنت زاهدان: تمامیت خواهی موجب سرنگونی است
5. ↑ Totalitarianism - Charles' George Orwell Links

کتاب‌شناسی

• توتالیتاریسم ,هانا آرنت ,ترجمه محسن ثلاثی ,تهران: نشر ثالث ۱۳۸۸

----------------------------------------------------------------------------------------------------

البته در مقاله دیگر داریم

آخرین  مشخصه ی  منوکراسیهای جدید توتالیتریسم یا همه گیری آنهاست  ,  یعنی دولت واحد , حزب  واحد , ایدئولوژی واحد  که محصول فرمانروایان می باشد  که در صددند تا آنها را  از طبقه ی فرمانروا  به همه ی قشرهای جامعه گسترش دهند  و زندگی اجتماعی را در خود فرو گیرند . انسانها  نه فقط در بعد سیاسی بلکه  در سایر ابعاد اجتماعی,  اخلاقی,  فرهنگی و حتی جزئی ترین جوانب زندگی خصوصی باید از مشی رسمی و دولتی تبعیت کنند .  بنا به گفته ی دلو ( Joseph Delos ) دولتی را میتوان توتالیتر گفت  که ادعا دارد  با جامعه قرین بوده و آن را در پوشش خود قرار میدهد و با آن متشبه است ( ایدئولوژی حاکم بر سازمانهای صنفی 1936 صفحه ی 323 )

این اصطلاح ( ( Totalitarianism  در دهه ی 1920-30 به عنوان بخشی از  ایدئولوژی فاشیست ایتالیا ظهور کرد ،              موسیلینی  دولت توتالیتر فاشیستی را به طور خلاصه چنین تعریف میکند :

همه چیز در دولت ، هیچ چیز بیرون از دولت ، و هیچ چیز بر علیه آن

فی الواقع نظام های توتالیتر را میتوان نوعی دیکتاتوری افراطی نامید . اینگونه نظامها را میتوان بر اساس نشانگان ( Syndrome  ) و ویژگیهایی  که دارند مورد شناسایی قرار داد . اصلی ترین این ویژگیها از دیدگاه صاحبنظران به قرار زیر ایت

1)ایدئولوژی

2)حزب واحد (معمولا به رهبری یک شخص )

3)پلیس ارعابگر

4)انحصار وسایل ارتباط جمعی

5

)انحصار و کنترل سلاح و تسلیحات  

6)اقتصاد متمرکز و هدایت شده

7)بسیج عمومی توده ها  توسط دولت

با توجه به مطالب فوق  ایدئولوژی رژیم توتالیتر  منبع غایی اهدافی است که دیکتاتور ها از طریق انقلابها ی سیاسی اجتماعی و و فرهنگی و اقتصادی  در صدد نیل به آنها هستند . در واقع توتالیتریزم  به مثابه یک انقلاب واقعی همیشه مستلزم به یک انقلاب دایمی  است که برای نسل ها به طول می انجامد  و مسایل ملال آوری را مکررا تکرار میکند

 اهداف بنیادین و گسترده ی ایدئولوژی و همچنین لغزش ناپذیری فرضی آن کاربرد ارعاب را توجیه میکند ،التزام و تعهد رژیم توتالیتر به لغزش ناپذیری ایدئولوژی (( تمایل شدید به وحدت و یکپارچگی )) ایجاد میکند

اصولا در هر نظام توتالیتر، سازمانی تحت عنوان  پلیس ارعابگر وجود دارد که وظیفه ی آن قرار دادن جامعه در معرض ارعاب مطلقTotal terror را بعهده دارد .

رژیم توتالیتر پس از نابودی دشمنان آشکار نظام ، پلیس ارعابگر خود را متوجه بخشهای جامعه و حتی  خود حزب معطوف میکند و  در همه جا در پی یافتن مخالفان واقعی  یا بلقوه ای است که از یکپارچگی توتالیتر  سرپیچی میکنند

رهبر در رژیم توتالیتر عمود خیمه ی نظام سیاسی است .زیرا اولا نسبت به همه ی  رهبران سیاسی  پیشین  از قدرت تقریبا مطلقی برخوردار است و دوماً تجسم  شکل بی همتایی  از رهبری داشته که متضمن خصایل عاطفی و شبه روحانی یا کاریزماتیک میباشد . همچنین حزب سیاسی  وابستگی کامل به شخص رهبر داشته  به نحوی که بیشتر تابع و دنباله رو وی است تا اینکه سازمانی واقعی با اختیارات خاص خود باشد

به طور کلی دونوع رژیم توتالیتر را در جهان میتوان از هم تفکیک نمود :

الف) رژیم های توتالیتر فاشیستی ( ایدوئولوژی نژاد پرستانه و ناسیونالیستی و اقتصاد مبتنی بر مالکیت خصوصی) رژیم های هیتلر در آلمان نازی  موسیلینی در ایتالیا

ب) رژیم های توتالیتر کمونیستی (دارای اقتصادی دولتی و در تعارض با مالکیت خصوصی ) رژیم استالین در روسیه

علاقه مندان میتوانند برای دسترسی به اطلاعات تکمیلی تر در باب رژیم های توتالیتر به کتاب(( رژیم های غیر دمکراتیک  - نظریه ها . سیاست  و حکومت  )) اثر :  پل بروکر  ترجه از علی رضا سمیعی اصفهانی  . چاپ کویر . تهران 1384 مراجعه فرمایند

(به نقل از وبلاگ آقای سعید ساربان)